Onlangs kreeg ik een mail van een jonge vrouw die een baan had waarvan ze het gevoel had dat ze er niet hoorde. Ze wilde eigenlijk iets met mindfulness doen. Of ik tips voor haar had, hoe ze dat aan moest pakken.

Ken je dat? Dat je ergens in zit – een baan, een relatie, een huis, een bestuur, wat dan ook – waar je voelt dat je verkeerd zit? Je wordt er niet blij van, het kost bakken energie, maakt je moe, boos, of verdrietig.
Je gaat er niet van sprankelen.

Ik ken het zelf in elk geval heel goed. Dat ik me naar mijn werk moest slepen. Dat ik ongelukkig was in mijn relatie. Dat ik tegen het contact met een vriendin opzag. Enzovoorts.
Mijn reactie?
Koortsachtig zoeken naar de nooduitgang. Wegwezen! Zo snel mogelijk.
Ik herinner me dat ik uit mijn eerste grotemensenbaan zó graag weg wilde dat ik de gekste alternatieven verzon. Alles, als ik maar weg kon.

Vluchtgedrag. Ik mag het zeggen, omdat ik het zelf deed. Weggaan bij wat niet fijn voelt. Zo zijn we gebouwd.
Dat is onze overlevingsdrang. Wat naar is moet weg, wat fijn is moet blijven, en dan blijven we waarschijnlijk leven.
Heel primitief.
Op alles reageren of leven en dood er mee gemoeid zijn.
En dat zijn ze maar zelden.

Vluchten voor brand of een woest wild dier zonder er verder over na te denken – dat heeft zin. Sterker nog, het is van harte aan te bevelen.
Maar de dingen waar wij voor willen vluchten, verdienen het meestal wél om eerst even over na te denken.
Of liever: eerst eens na te vóelen. Wat maakt dat ik me zo beroerd voel hier? Waarom kan ik niet sprankelen? Waar ga ik eigenlijk van sprankelen? Wat wil ik in de wereld zetten, en waarom lukt het hier niet? Ligt dat werkelijk aan de baan, de relatie, het huis etc.? Of leef ik patronen waar ik beter mee kan breken?
Luisteren naar je eigen innerlijke wijsheid, voordat je hals-over-kop gaat lopen ‘oplossen’.

Wegvluchten uit een baan (of een relatie) zonder onderzocht te hebben wat het is dat je miste, wat van jou er niet aan bod kwam, wat maakte dat je niet opbloeide, levert je niet zo veel meer op dan tijdelijke verlichting.
Misschien was dat wat je zocht best te vinden op de plek (baan, relatie, huis) waar je was, maar vond je het niet omdat je niet wist wat je zocht.

Als we ons naar voelen is onze eerste vraag meest: Wat moet ik DOEN? Maar juist het onmiddellijk gaan doen maakt, dat we niet kunnen horen en voelen waar de schoen precies wringt, en waar ons zielsverlangen ons naartoe wijst.

Toen ik zelf ooit aan één van mijn leraren vroeg: hoe kan ik mindfulness in mijn werk integreren? Zei ze: ‘Be mindful.’
Het beste advies dat ze me kon geven. Niet een oplossing zoeken in de buitenwereld, maar luisteren naar de antwoorden in de binnenwereld.

Hoe doe je dat?
Je kunt, als je dat nog niet deed, beginnen met mijn gratis 3-delige meditatiecursus.
Vragen, reacties? Mail me!