Ik heb het roer nogal eens omgegooid. Andere baan, andere relatie. Geen baan, geen relatie. Ander huis. Andere woonplaats. Ander land. Andere studie. Loopbaanswitch. Etc.
Niet dat ik altijd zo duidelijk voor ogen had wat ik wilde. Vaker wist ik wat ik níet (meer) wilde. Ik werd er steeds beter in om schepen achter me te verbranden. Soms terwijl ik nog niet precies wist waar ik naartoe moest.
Dat had voordelen.
Ik trainde mijn moed en vertrouwen.
Maar er zat ook een groot nadeel aan. Doordat ik niet wist waar ik heen wilde, maakte het eigenlijk niet uit waar ik uitkwam. Ik had geen duidelijk kompas. Dus ontstond mijn volgende ankerplaats vaak nogal toevallig, en dan kwam ik er na een tijdje achter dat ik weer weg wilde.
Natuurlijk.
Want ik had mijn kompas niet geraadpleegd. Mijn innerlijke wijsheid.
Let wel: die ligt ook vaak niet zo voor het oprapen. Het is niet voor niks dat ik het vele jaren deed zoals ik het deed. Ik had niet geweten hoe het anders moest, waar ik anders op moest varen.
Ik wist wel waar ik van weg wilde, maar niet waar naartoe, en, bij nader inzien, ook niet hoe ik daar achter moest komen.
Dit was mijn cruciale fout: ik wilde weg van de pijn, het ongemak. En wel zo snel mogelijk.
Niks geks aan, dat heeft de evolutie ons geleerd. Vechten of vluchten bij gevaar, dat geeft de grootste kans op overleving. Een werkzaam maar iets te primitief systeem. Want onze ongemakken zijn zelden levensbedreigend. Maar doordat we ze toch, door instinct gedreven, niet willen voelen, en we er snel van weggaan of het onderdrukken, kunnen we het ook niet onderzoeken.
Als het moeilijk is om er achter te komen waar je naar verlangt, heb je te beginnen met het onderzoeken van dat waar je nu van weg wilt.
Als ik klanten vraag waar ze naar verlangen, is het antwoord heel vaak ‘Rust’ – of iets van die strekking. Het ongemak, de pijn, de onplezierige emotie veroorzaakt onrust in hoofd en lijf. En als je vooral bezig bent met het ontduiken daarvan, is luisteren naar je ziel vrij kansloos. Want dat vraagt inderdaad om die rust waar je op dat moment zo naar verlangt, en die zo onbereikbaar lijkt.
Dus: eerst leren het uit te houden met het ongemak. Het durven voelen, om vervolgens de boodschap die erin zit te kunnen verstaan. Het begin van luisteren naar je ziel.
Herkenbaar? Ik lees graag van je in de comments.
Maak van 2016 het jaar dat je echt gaat stralen
Wil jij in 2016 écht werk maken van je zielsverlangens? Gaan stralen en stromen, in flow leven, keuzes maken die vanuit jouw hart komen?
En weet je misschien nog maar amper wat die verlangens zijn? Voel je vooral dat het nu knelt, niet stroomt zoals je zou willen? Kom je er met piekeren, malen en je gebruikelijke denk- of vermijdingsstrategieën niet uit?
Ik help je graag als je wilt leren vol vertrouwen op je innerlijk kompas te varen. Naar binnen wilt leren luisteren in plaats van (eerst en vooral) naar buiten. Als je vanuit rust, vertrouwen en blijdschap wilt leven in plaats van uit twijfel, angst en moedeloosheid.
Vul hier geheel vrijblijvend het vragenformulier in, dan kijk ik met je of ik een tijdje met je op kan lopen om je precies dát te leren wat je nodig hebt voor een bezield leven.
leuke blog, Karin!
PS Moet denken aan: als je niet weet op welke haven je afvaart, dan is elke wind verkeerd.
Dank je Leonard! Ja precies. Of goed 😉