‘Je moet het loslaten’, heb je dat advies ook wel eens gehad? Of nog liever: ‘Je moet het GEWOON loslaten’. Van alles moet je loslaten. Lullige opmerkingen, verwijten (van anderen of jezelf), angst, verdriet, je kinderen, je schulden.
Ik ben niet tegen het advies op zich hoor. Ik ben ook voor loslaten.
Dat geeft rust en ruimte.
Het geeft je de controle over je eigen leven terug, je wordt niet meer geregeerd door je eigen doemgedachten en alle rotgevoelens van dien.
Maar ze vertellen er nooit bij hoe je het moet doen.
De ellende is: je kunt het ook niet doen. Er is geen enkele gerichte actie of aanvalstactiek die ik je kan aanbevelen om te leren loslaten. Zo werkt het eenvoudigweg niet. Zolang er een vermeend probleem is, blijft ons hoofd in de oplosstand staan. Onze gedachten blijven er net zo lang omheen cirkelen tot het weg is. En de ellende is: zo gaat het dus juist niet weg.
Stel, je vuist knelt zich stevig om een stuk prikkeldraad (auw, ja). Wat moet je dan doen om het los te laten? Ophouden met je vuist dichtklemmen.
Elke vergelijking gaat altijd ergens mank, maar wat het illustreert is dat loslaten betekent: ophouden met iets te doen. Ophouden met verzetten, met geloven dat je stressgedachten je eruit gaan redden, met geloven dat je overal controle over hebt of zou moeten hebben.
Wat helpt wel?
- Bevraag je gedachten. Welke gedachten komen steeds terug? En is dat werkelijk zo? Kijk eens of je precies het omgekeerde kunt beargumenteren? Maak er een spelletje van. Wedden dat je dat kunt?
- Onderneem een loslaat-activiteit. Iets lekker fysieks, dat helpt je uit je hoofd te komen. Dansen, hardlopen, tuinieren, schoonmaken, buiten een balletje trappen, met de kinderen of de hond spelen.
- Go with the flow. Besef dat niet loslaten te maken heeft met verzet tegen de dingen zoals ze zijn en pogingen om controle te krijgen over het niet beheersbare. Je probeert tegen de stroom op te zwemmen. Stop daarmee. Ga de confrontatie aan met hoe het is en geef mee. ‘This is it’, zeg je tegen jezelf. Je hoeft het niet leuk te vinden, maar je moet het wel onder ogen zien. Zo is het dus. Kloten. It sucks. Maar zo is het wel.
- Je aandacht op iets anders richten. Concreet: op het huidige moment. Stressgedachten gaan vrijwel altijd over verleden of toekomst. Daar ga je niet tegen vechten, maar je laat het voor wat het is en je volgt met je aandacht je adem. In… en uit… en daar ben je met je volledige aandacht bij. Misschien is je adem snel omdat je gestresst bent. Geen probleem, observeer het gewoon. Er hoeft niets te gebeuren. Je aandacht is misschien al snel weer bij je obsessieve gedachten. Keer weer terug naar de adem, steeds opnieuw.
