Ik ben nog steeds op Facebook mensen. Even ter inleiding, omdat een opmerking op Facebook de aanleiding is voor dit stukje.
Dus als je contact wil maken:
https://www.facebook.com/karinbosveld
https://www.facebook.com/leadingwithsoul
https://www.facebook.com/karinscottage.nl
https://www.facebook.com/groups/awakeningwisewomen
Welkom!
Maar. Dus. Ik had een enthousiaste post geplaatst nadat ik bij een paar klanten in korte tijd zulke prachtige ontwikkelingen had meegemaakt. Het was een beetje een wervende post – aan het eind zei ik dat je me kon pm’en als je ook klaar was voor transformatie – of iets van die strekking. Naast diverse duimen en fijne reacties, schreef één meneer: ‘Dat kost alleen maar geld. Veranderen kun je alleen zelf.’
Ik werd een beetje getriggerd, door beide opmerkingen. Maar dat geld sla ik voor nu even over.
Veranderen kun je alleen zelf.
Is dat zo?
Op de eerste plaats: de opmerking is te algemeen om zo maar ‘ja’ of ‘nee’ op te kunnen zeggen. Over wat voor verandering hebben we het? Omstandigheden? Fysieke veranderingen? Veranderingen in je opvattingen? Je bewustzijn?
Op een bepaald niveau gaat veranderen vanzelf. Verandering is een gegeven. Kijk in de spiegel en je ziet geen dag het zelfde (tenzij je niet goed kijkt, of een bril nodig hebt. Bah bah, wat zag ik ineens veel meer rimpels toen ik daar aan toegaf.). En ja, dat ‘kun’ je alleen maar zelf, maar eerlijk gezegd hoef je daar niet zo bar veel aan te doen. Kwestie van doorgaan met ademhalen, en ook dat doe je niet eens bewust.
Omstandigheden kun je soms veranderen, soms niet. De kunst is om te weten wat wat is.
Je overtuigingen – als die niet veranderen, zal er hoogst waarschijnlijk in je leven niet ongelooflijk veel veranderen. Elke ogenschijnlijke verandering zal bekende elementen bevatten. Want hoe jij de wereld ziet, verandert dan niet.
En kun je overtuigingen alleen zelf veranderen?
Mmmmmm
Je kunt niet zien wat je niet kunt zien.
Vaak weet je niet dat je bepaalde overtuigingen hebt. Hoe zou je dat moeten weten? Pas als je tegen de grenzen van zo’n overtuiging aanloopt, en er iets begint te schuren, kun je op zoek gaan. Maar hoe loop je tegen zo’n grens aan? Wat maakt dat het gaat schuren? En hoe ga je dan op zoek?
Dat is in contact met anderen.
Die je spiegelen, of confronteren, al dan niet liefdevol.
En weet je: verandering en groei zijn oncomfortabel. Ons systeem houdt van comfort (= veilig). Dus als het leven ons uitdaagt om over onze grenzen te kijken, om buiten onze grenzen te handelen, heb je grote kans dat iets in ons terugdeinst en probeert om dat te voorkomen.
Dus ook al weten we dat we moeten veranderen, en willen we het ook, het echt doen is vaak helemaal niet makkelijk, omdat we een natuurlijke hang naar onze comfortzone hebben.
Dus nee, ik geloof niet dat we alleen maar zelf kunnen veranderen. Zeker, we zijn zelf degene die het werk moeten doen. Maar op die weg hebben we spiegels nodig, gesprekspartners en veilige havens.
Ik zou niet zijn waar ik nu ben als ik die niet had gehad, en niet altijd doorging met die te zoeken.
Je bent welkom in mijn veilige haven, mocht je die nodig hebben.
p.s. Voor wie de opties wil verkennen bied ik gratis (online) 30-minuten sessies. Stuur me een email (karin at karinbosveld dot com) als je daarin interesse hebt. Je gaat sowieso met 1 of 2 inzichten weg. (alleen voor wie nog niet eerder een gratis sessie deed)
