De blogs rollen op het moment niet zo frequent van de pers hier.

En dat komt omdat er bij mij veel gaande is – dan weet ik soms even niet wat ik zeggen moet.

Niets dan goeds, hoor.
Groei, ontwikkeling, transformatie.
Kortom, het soort dingen waar ik mijn klanten ook bij help. Want zo werkt het in dit vak (wat dit ‘vak’ ook moge zijn; ik noem me voor het gemak vaak coaching, maar wat ik ‘doe’ valt lastig te vangen.
Gisteren hoorde ik een collega spreken over ‘vroedvrouw’ en dat vond ik wel aardig; ik help bij de geboorte van de ware ‘jij’, die verborgen zat onder oude patronen en overtuigingen en pijn. Maar vroedvrouw is ook weer zo’n oubollig en al ingevuld woord. Nou ja anyway, dit terzijde): wie anderen wil helpen bij groei en transformatie, zal zelf ook altijd aan transformatie werken. Niet ‘moeten’; ik kan niet anders.

Ik spreek nogal eens over ‘soul purpose’ (al ben ik zelf alweer een beetje op dat woord uitgekeken); van die stuwende krachten in je leven waar je niet aan ontkomt. Spiritualiteit en transformatie zijn dat voor mij.

En terwijl ik nog schrijf over redelijk bekende, behapbare en inmiddels salonfähige zaken als mindfulness, lees ik ondertussen boeken en zit ik in Facebookgroepen waar het over véél esotherischer zaken gaat, die menigeen onmiddellijk als ‘zweverig’ weg zou zetten.
I don’t care, by the way.

In het begeleiden van individuen en groepen merk ik dat het me amper meer lukt om me aan protocollen en vaste scripts (door anderen bedacht) te houden.
Mijn intuïtie wil me leiden.
Mindfulness en zen leerden me dat dit moment het enige is dat er is. En in dat moment, het ‘nu’, gelden geen protocollen en scripts. In dat moment is er leiding, vanuit een bron waarmee we allemaal verbonden zijn, deel van zijn.
Noem het gerust intuïtie – het beestje moet nou eenmaal een naam hebben.

En hoe meer ruimte ik mezelf geef om op die manier te werken, hoe meer mijn klanten als een trein gaan. Ik geloof het soms zelf niet – huh? na één, twee keer al dit resultaat?

Maar het is echt zo. Als iemand er echt klaar voor is, en ik mijn intuïtie (gevoed door kennis, ervaring, en continu bijleren en transformeren) de volledige ruimte geef, dan vinden er transformaties plaats.
Prachtig.

Mijn klanten zijn meestal vrouwen.

En hoewel ik een man niet de deur wijs als hij echt graag met mij wil werken, weet ik waarom ik vooral met vrouwen werk.

Zij, wij, hebben iets in te halen. Het is onze tijd.

We zijn, zonder er erg in te hebben, in de afgelopen eeuwen telkens langs de mannelijk meetlat gelegd. Traditioneel mannelijke eigenschappen en waarden worden gewaardeerd in ons systeem – lineair denken, doel- en actiegericht zijn, structureren, altijd voorwaarts, rationeel &c &c.

Begrijp me niet verkeerd – deze eigenschappen hebben hun nut en hun plaats. Mits begrensd en in balans gehouden.

Vrouwen bezitten deze eigenschappen ook, dat is het punt niet (net zoals mannen, idealiter, wanneer ze bewust en in balans zijn, over traditioneel ‘vrouwelijke’ eigenschappen beschikken), maar we hebben geleerd dat dát de kwaliteiten zijn die we te ontwikkelen hebben, willen we er überhaupt toe doen. Traditioneel vrouwelijke kwaliteiten – intuïtie, cyclisch ipv lineair denken en functioneren, reflectie, emotie etc. zijn eerder als lastig (of zelfs zwak!) dan als prijzenswaardig weggezet.

Met alle desastreuze gevolgen van dien. De balans is zoek. We zien het in de wereld (die brandt, en brandt op) en in onszelf (zelfs onze kinderen krijgen nu al burn out). Dat is geen aanstellerij. Dat is onbalans. Dat is tekort aan ‘vrouwelijke’ of yin kwaliteiten. Een totaal doordraven van yang, van ego, van linker hersenhelft – geef het een naam.

En vrouwen moeten die yin kwaliteiten niet alleen terugvinden. Ze moeten daarmee leiden. Hun eigen aard de volledige ruimte geven, en stoppen te denken dat ze alleen meetellen als ze een soort gemankeerde man worden. Want al dat wegstoppen en afkeuren van emoties en compenseren met óf wanhopig pleasegedrag (veel vrouwen), óf slachtoffergedrag (ook veel vrouwen), óf doorgeslagen stoerheid/ongevoeligheid (veel mannen) heeft ons gebracht waar we nu middenin zitten.

Pijnlijk, voor velen (al zijn er nog legers die dat niet toegeven, niet eens aan zichzelf).

Ik ben er voor bewuste vrouwelijke leiders.
Nee, je hoeft geen CEO van een multinational te zijn, en ook niet te worden (maar mag best). Maar wèl voelen dat het tijd wordt om de leiding te nemen over je eigen leven. En de generatie na jou te laten zien wat het betekent om ongegeneerd vrouw te zijn en de dingen precies zo te doen als ze voor jou goed zijn.
Want wat voor jou goed is, is goed voor de wereld.

Als je dat wil, ben je bij mij aan het juiste adres.
Je mag me altijd mailen als je eens wil horen hoe ik je zou kunnen ondersteunen.