Als ik in een paar woorden moet beschrijven wat ik doe, dan is het: mensen leren leven vanuit hun ziel. Het is precies de kern, maar ik weet dat niet iedereen dan snapt wat ik bedoel. En ik vrees soms dat de oppervlakkige vertaling kan worden: oh, leren om meer te genieten en zo. Zeker, prima, geniet er allemaal vooral op los.
Maar voor mij is het geen luxe, maar pure noodzaak dat IEDEREEN leert leven vanuit zijn of haar ziel.
Kijk maar naar de staat van onze wereld. We geloven dat we individuen zijn die moeten knokken voor ons bestaan. We geloven dat ‘de ander’ buiten ons is, en potentieel vijandig kan zijn. We geloven dat ‘de natuur’, ‘het milieu’ iets is dat losstaat van onszelf. Op z’n slechtst, iets dat door staatsbosbeheer of de plantsoenendienst wordt geregeld, op z’n best iets waar je ‘je steentje aan bijdraagt’.
We denken dat we het oplossen van de grote problemen waar we voor staan kunnen overlaten aan ‘anderen’. Dat we weg kunnen kijken, de tv op iets leukers kunnen zetten en hopen dat het overgaat.
En zelfs als we wel wéten dat we eigenlijk allemaal één zijn (of in elk geval, ergens, bereid te geloven dat dat zo is), en alles met alles is verbonden, en dat we wél onze broeder’s hoeder zijn – de meesten van ons hebben genoeg aan onze eigen pijn. Worstelen met eigen gevoelens van tekort gedaan zijn en tekort schieten. En we zijn allang blij als we desondanks er toch wat aardigs van weten te maken.
En dat is het precies. Dat gevoel van tekort gedaan zijn en tekort schieten. Dat gekwetste kind dat niet kreeg wat het nodig had en zich een leven lang niet goed genoeg voelt, compleet met alle compensatiestrategieën die het zich vervolgens heeft aangeleerd. Van zich opblazen tot zich wegcijferen, naar buiten of naar binnen gerichte agressie, en soms beide.
Dat gekwetste kind, in de populaire psychologie ook wel innerlijk kind genoemd, dragen we allemaal met ons mee. En helaas stuurt het, zonder dat we er erg in hebben, heel vaak ons doen en laten. We zouden haar ook het ego kunnen noemen. Ons onechte zelf. Dat wat we zijn gaan geloven over onszelf. Een heel pakketje overtuigingen. Een zelf, dat vaak niet gelooft dat het goed genoeg is. Als het zegt dat wel te doen, is het meestal zichzelf aan het overschreeuwen. Ze heeft altijd doelen die nog bereikt moeten worden, en dán, ja dán misschien (als ze promotie heeft gemaakt, haar opleiding af heeft, haar bedrijf twee keer zoveel omzet maakt, ze tien kilo lichter is…) is ze zoals ze zijn moet. Misschien.
Dus als jij twijfelt bij de vraag: ben jij goed genoeg? Dan is het dat ego dat de vraag beantwoordt. En zolang je je daar mee identificeert, blijft het een beetje vechten tegen de bierkaai. Dat waarmee je zo hard je best doet, is tevens dat wat gelooft dat het toch nooit goed genoeg is. Een tweesnijdend zwaard.
En dan is er wat ik de ziel noem. Of het Ware zelf. Of het Zelf. Je essentie. Je Goddelijke vonk. Je Spirit.
Geef het een naam.
Dat wat waar is, puur, wijs, en deel van het geheel. Dat wat je raad geeft op de momenten van je diepste inzicht. Dat wat zich laat zien als je écht geraakt bent, zonder woorden bent maar heel diep van binnen weet dat iets waar is, dat het klopt. Dat wat onbezoedeld is, belangeloos, ruimhartig, vreugdevol en liefdevol. Dát Zelf, dat is helemaal heel, omdat het dat altijd al geweest is en altijd zal zijn. Dát zelf hoeft niet te vechten of te verdedigen, niet te schuilen of te vluchten of zich te schamen of zich op te blazen. Dat hoeft alleen maar te zijn. Zich te laten zien in al haar schoonheid.
En daarom, lieve lezer, vind ik het zo belangrijk dat al die zielen zich weer bewust worden van zichzelf. Wat een prachtige wereld krijgen we daarvan!
Verder praten?
Je hóeft niet opgesloten te zitten in dat deel van jou dat zich onvervuld voelt, niet goed genoeg, niet vrij genoeg, niet blij genoeg. Je ziel hoeft geen abstract idee of vage droom voor je te zijn. Voel je dat jouw ziel aan de deur klopt maar weet je niet hoe je moet antwoorden? Er zijn verschillende manieren waarop ik je kan helpen. Vul vrijblijvend het vragenformulier onderaan deze pagina in, dan kijk ik òf en hoe ik denk je te kunnen helpen.
fijn. dank.
:-*