Met drie heel uiteenlopende klanten had ik het afgelopen week over hetzelfde thema.
De menopuberteit.
Nee, je kunt het googlen maar je gaat niks vinden. Ik heb dat woord verzonnen.

Vrouwen van rond de 50. Op het oog geslaagd. Wat dat ook moge zijn hè – maar een aantal zaken in het leven ‘op orde’. En tegelijkertijd voelt het van binnen alles behalve op orde. Dat komt omdat het leven dat ze leven zo georganiseerd en gecreëerd is door hun aangepaste zelf.
Het meisje dat leerde dat je geen ruzie mocht maken. Dat je geen vragen moest stellen. Dat je niet moeilijk moest doen. Dat je niet boos mocht worden. Dat seks vies was. Dat je heel hard moest werken maar dat het dan toch nog steeds niet goed genoeg was.

Dat meisje werd een volwassen vrouw en bleef, zonder dat ze het in de gaten had, zich aan die regels houden en op die manier haar keuzes maken.
En nou knelt het verschrikkelijk. Onhoudbaar, voor sommigen. Dat authentieke zelf, dat stilletjes op de bodem van haar hart zat te verkommeren, is het zó zat! Die wil wat! Die wil ruimte! Héél véél ruimte! Die wil nu eindelijk wel eens haar dromen verwezenlijken, verdomme!!
Wat die dromen dan zijn? Nou, ja… Dat weet ze niet precies natuurlijk! En daar wil ze ook geen gezeik over, oké!

En zo kwam ik op de menopuberteit. Dat authentieke zelf is niet mee volwassen geworden. Die zat daar maar te verkommeren. Afgedekt met een hoop angst. Neeeeeee, jij mag niet tevoorschijn komen want dat trekken ze niet. Dan zwaait er wat. Dan hoor ik er niet bij. Dan word ik afgewezen.

Eén van mijn klanten vreest dat dat ‘authentieke zelf’ helemaal niet lief is. En dus vrienden zal verliezen.
Maar wat als je dat helemaal niet kunt weten? Omdat zij helemaal geen ruimte heeft gehad om op te groeien? Wat als zij inderdaad wel eens uit de bocht zal vliegen, niet omdat ze een onaangenaam mens is, maar omdat ze nog moet puberen? Met gedrag experimenteren, dingen uitproberen om te zien of het bevalt, of het past? Grenzen moet verkennen, met vallen en opstaan?

En wat als jij, inmiddels een volwassen vrouw, prima in staat bent om een goede moeder voor die puber te zijn? Haar ruimte geeft, steun, aanmoediging, maar ook veiligheid door hier en daar te begrenzen, met een beetje mildheid en humor? En haar even vast te houden als het mis gaat?

Misschien heb jij haar wel gevoeld, die rebel in je, deze zomer. De vakantie is bij uitstek zo’n tijd dat ze zich laat horen. En nu? Als je jezelf veel omwegen en doodlopende paden wil besparen en het ontwikkelingsproces veilig wil inbedden, vraag dan een gratis verkennend gesprek aan. Ik heb weer plek voor nieuwe trajecten in september.