Mensen houden van stappenplannen. Je huis aan kant in drie stappen. Vind je droombaan in zes eenvoudige stappen. Vijf stappen naar een stressvrij leven. In tijdschriften, op internet, in cursusland: het wemelt van de stappenplannen.
Het zijn er altijd maar een paar (acht, maximaal) en het resultaat is altijd geweldig. Je volgt even de stappen en je probleem (rotrelatie, rotstress, rotzooi) is opgelost.
Toen ik mijn boeken ging schrijven kreeg ik het ook als tip: beschrijf stappen! Maximaal acht. En dat is wat ik deed, al noemde ik die acht stappen lessen, en later wegen.
En ja hoor, het werkte!
Ik zei het al, we houden van stappenplannen.
Maar eigenlijk, als ik heel eerlijk ben, geloof ik er zelf niet van ganser harte in. Het was dan ook met bewondering dat ik in Brene Brown’s boek De moed van imperfectie las dat zij weigerde daar aan mee te doen. Omdat het gewoon zo niet werkt. Het leven is nogal rommelig, grillig en onvoorspelbaar en of je nou drie, vijf of acht stappen volgt: dat blijft het eigenlijk wel.
Tuurlijk, als je iets wil uitleggen – of dat nu over Franse grammatica, stress, relaties of leven in het algemeen gaat – is het handig, overzichtelijk en nuttig om het in stukjes te verdelen en die stukjes een onderwerp mee te geven. Laten we wel wezen, zelfs de Boeddha wist dat je je leringen in behapbare brokken moet aanbieden: de vier edele waarheden, het achtvoudige pad…
God kon er ook wat van, met zijn 10 geboden.
Maar dat wil nog niet zeggen dat die stukjes zich braaf in die volgorde en op die manier voordoen, in het echte leven.
Toen mij eens gevraagd werd wat volgens mij nou de belangrijkste ‘weg’ van de acht was (in mijn boek Eenvoudig Spiritueel), zei ik zonder lang na te hoeven denken: de weg van de Aandacht. Acht stappen klinken plausibeler dan één stap, maar eigenlijk, eigenlijk geloof ik dat we maar één stap nodig hebben. Alle andere stappen volgen daaruit, vanzelf – als we het goed doen.
Alles begint met aandacht. Je kunt niets leren als je je niet bewust bent dat je het te leren hebt. Je kunt niets veranderen als je je niet bewust bent dat er iets aan verandering toe is. En bewustwording betekent: aandachtig zijn. Niet wegkijken, niet negeren, niet bagatelliseren. En ook niet gelijk koortsachtig tot actie overgaan. Maar ervaren hoe het is. Ervaren dat het is zoals het is. Ervaren hoe die ervaring is. Wachten. Kijken wat er opkomt – bijvoorbeeld je eigen automatische reacties. Die laten voor wat ze zijn, nog langer wachten. Kijken wat er opkomt. Voorbij de automatische reactie, voorbij het koortsachtige geregel, voorbij onze hectische pogingen alles te beheersen, is de stilte.
En in de stilte ligt onze wijsheid.
Die wordt toegankelijk als we aandachtig zijn.
Maar hoe doe je dat nou, aandachtig zijn? Helaas zijn we dat meestal niet vanzelf. Onze geest draaft er nogal eens vandoor. Maar door te oefenen krijg je daar meer grip op.
In mei en juni geef ik weer een mindfulnesstraining in Utrecht. Overigens kun je de training ook individueel bij mij doen.
Maar je kunt ook beginnen met mijn gratis 3-delige basiscursus mediteren. Als je je hier inschrijft kun je gelijk beginnen!
